อาทิตย์ก่อนผมเพิ่งกลับไปเยี่ยมบ้านเกิดที่สกลนคร ได้เจอกับหลายๆ คนที่มีความผูกพันมากในอดีต หนึ่งในคนหล่านั้นคือลูกพี่ลูกน้องผมเองไอ้กาย กายเป็นญาติสนิทที่เรียกได้ว่าเราเติบโตมาด้วยกัน อยู่บ้านติดกัน เลยเวลาช่วงวัยเด็กเล่นด้วยกันมากหน่อย จะมันเริ่มกล่าวหาว่าการใช้ชีวิตของผมส่งผลต่อพฤติกรรมของกายหลายๆ อย่าง เช่นการเริ่มดื่มเหล้า ติดเกมส์ สาขาที่เรียนเป็นต้น
เย็นวันนั้นเป็นวันที่น่าหดหู่ใจมากเพราะคือวันที่มีการกราดยิงกันที่โคราช ผมทราบข่าวจากทวีตเตอร์ ก็เอาไปบอกต่อกับบ้านกายที่อยู่ใกล้ๆ ในระหว่างที่จะเริ่มกินข้าวเย็นกัน แล้วเริ่มมีจำนวนผู้เสียชีวิตจำนวนมาก ในขณะที่คนร้ายยังโพสต์แฟคบุคอยู่ และไม่มีวี่แววว่าจะหยุดยิง น้าผมบอกอยากจะมีพลังพิเศษไปหยุดมันเหมือนในหนัง ผมเองต่อให้ทรงพลังมากแต่ก็ไม่ควรช่วยเพราะหลังจากนั้นผู้คนคงจะเริ่มตั้งคำถามกับการมีอยู่ของตัวเอง หลังจากข้าวเย็นเราเลยชวนกันไปเที่ยวสูดอากาศสักหน่อย
วันนี้เป็นวันพระใหญ่ วันมาฆะบูชา ทำให้ที่เที่ยวที่เราจะไปนั้นไม่มีการขายเหล้า ลานกว้างประดับตกแต่งด้วยไฟและซุ้มมีที่นั่งว่างมากมายเหมาะสำหรับสูดอากาศจากหนองหารผ่านริมทิวสน ลมหนาวพัดเย็นมาเป็นระลอก ทำให้กายที่มีน้ำหนักเกินร้อยโลยังสยิวบ้าง การที่ไม่ขายเหล้าทำให้เรามีโอกาสมากินนมปั่นเพราะจะไม่มีคิวยาว เกิดคำถามในวงสนทนาว่าศาสนาคริสต์กินเหล้าได้ไหม ทำไมเราต้องทำตามความเชื่อของศาสนาอื่นด้วย กายน่าจะสังเกตได้จากการที่เราไปเที่ยววัดด้วยกันเมื่อวันก่อนแล้วไม่ได้กราบไหว้อะไรเลย ผมเองก็ประกาศชัดเจนว่าไม่ได้นับถือศาสนาอะไรแล้ว ก็บอกว่าที่จริงเราควรกินเหล้าได้ตามแต่ที่เราอยากจะกิน ระหว่างนั้นเราก็เชคข่าวการกราดยิงอยู่เรื่อยๆ จำนวนยอดคนตายเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ กายเกิดเป็นคำถามต่อมาว่าแล้วถ้าผมตายไปถ้าไม่มีศาสนาแล้วงานศพผมจะจัดแบบไหน ผมตอบกลับไปทันทีว่าจัดในแบบที่คนที่อยู่ต่อต้องการ เพราะงานศพนั้นไม่ได้จัดให้คนที่ตายหรอก จัดให้คนที่อยู่ต่อไปต่างหาก พิธีรีตองต่างๆ นั้นคนตายไม่ได้รู้สึกอะไรแน่นอนเพราะตายไปแล้ว บรรยากาศหนาวเหงากว่าเดิม เราเลยถ่ายรูปกัน แล้วรีบกลับไปนอนหวังว่าจะเป็นค่ำคืนที่ดี
